Budyń orzechowy

W Polsce, na przełomie XIX i XX wieku, budynie były bardzo popularne. Nie były to jednak kisiele mleczne, z czym obecnie nam się kojarzy budyń, lecz potrawa (wytrawna lub słodka), przyrządzona na bazie utartych żółtek z masłem lub cukrem, oraz z ubitych białek.

Budyń gotuje w się w formie budyniowej, szczelnie zamykanej.

Jeżeli nie mamy formy budyniowej, można masę budyniową przełożyć do garnka lub formy żaroodpornej, którą należy przykryć pokrywką i obciążyć.

Przedstawiam przepis na budyń orzechowy, z książki „Jak gotować” Marii Disslowej, z 1930 roku. 

• 6 jajek,
• 60 g miękkiego masła,
• 120 g cukru,
• 120 g orzechów włoskich,
• 10 g bułki tartej,
• wanilia lub esencja waniliowa,

Orzechy zetrzeć na tarce lub zmiksować.

Masło utrzeć na puszystą masę z żółtkami i cukrem.

Białka ubić na sztywną pianę, delikatnie wymieszać z masą, startymi orzechami, bułką tartą i małą łyżeczką esencji waniliowej.

Formę do gotowania wysmarować masłem - dokładnie.

Masę przełożyć do formy (do 3/4 wysokości).

Formę zamknąć.

Na dnie garnka ułożyć ściereczkę, ustawić na niej formę, wlać wrzątek do 1/4 wysokości formy (około 3-4 cm).

Gotować godzinę na niewielkim ogniu.

talerz z